پيام
+
حيدر بابا ، داغين ، داشين ، سره سى<br>کهليک اوْخور ، داليسيندا فره سى<br>قوزولارين آغى ، بوْزى ، قره سى<br>بير گئديديم داغ-دره لر اوزونى<br>اوْخويئديم : « چوْبان ، قيتر قوزونى »<br>حيدر بابا ، سولى يئرين دوْزوْنده<br>بولاخ قئنير چاى چمنين گؤزونده<br>بولاغ اوْتى اوْزَر سويون اوْزوْنده<br>گؤزل قوشلار اوْردان گليب ، گئچللر<br>خلوتليوْب ، بولاخدان سو ايچللر
بوستان ادب و عرفان
91/3/12
پروازدل !
حيدربابا ، ز صخره و سنگت به کوهسارکبکت به نغمه ، وز پيِ او جوجه رهسپاراز برّة سفيد و سيه ، گله بى شماراى کاش گام مى زدم آن کوه و درّه رامى خواندم آن ترانة « چوپان و برّه » رادر پهندشتِ سُولى يِئر ، آن رشک آفتابجوشنده چشمه ها ز چمنها ، به پيچ و تاببولاغ اوْتى شناورِ سرسبز روى آبزيبا پرندگان چون از آن دشت بگذرندخلوت کنند و آب بنوشند و بر پرند
پروازدل !
بىچين اوْستى ، سونبول بيچن اوْراخلارايله بيل کى ، زوْلفى دارار داراخلارشکارچيلار بيلديرچينى سوْراخلاربيچين چيلر آيرانلارين ايچللربيرهوشلانيب ، سوْننان دوروب ، بيچللر
پروازدل !
وقتِ درو ، به سنبله چين داسها نگرگويى به زلف شانه زند شانه ها مگردر کشتزار از پىِ مرغان ، شکارگردوغ است و نان خشک ، غذاى دروگرانخوابى سبک ، دوباره همان کارِ بى کران