پيام
+
خلوتي داريم و حالي با خيال خويشتن<br>گر گذاردمان فلک حالي به حال خويشتن<br>ما در اين عالم که خود کنج ملالي بيش نيست<br>عالمي داريم در کنج ملال خويشتن<br>سايه‌ي دولت همه ارزاني نودولتان<br>من سري آسوده خواهم زير بال خويشتن<br>بر کمال نقص و در نقص کمال خويش بين<br>گر به نقص ديگران ديدي کمال خويشتن<br>کاسه گو آب حرامت کن به مخموران سبيل
پروازدل !
91/3/13
پروازدل !
سفره پنهان مي‌کند نان حلال خويشتن ،شمع بزم افروز را از خويشتن سوزي چه باک ،او جمال جمع جويد در زوال خويشتن ،خاطرم از ماجراي عمر بي‌حاصل گرفت ،پيش بيني کو کز او پرسم مل خويشتن ،آسمان گو از هلال ابرو چه مي‌تابي که ما
پروازدل !
رخ نتابيم از مه ابر و هلال خويشتن ،همچو عمرم بي وفا بگذشت ما هم سالها ،عمر گو برچين بساط ماه و سال خويشتن ،شاعران مدحت سراي شهريارانند ليک ،شهريار ما غزل‌خوان غزال خويشتن
پروازدل !
سري آسوده خواهم زير بال خويشتن